понедельник, 26 июля 2010 г.

дахиад л

дахиад л хайрын тухай бодол толгой ээрнэ. миний хамгийн цагаан сэтгэл, үнэнч дурлалыг минь аваад одсон хайр. Сайхан нь муугаасаа төдийлөн давж гарч чадаагүй ч намайг хүн болгосон, насны уртад мартагдахааргүй энэ л хайр. Ухаангүй хайртай гэж хэлэх хүмүүсийг би ойлгодоггүй ээ. Ухаангүй хайр гэдэг бол угтаа хувиа хичээх л зан. уучлашгүй муухай зан гаргачихаад би чамд ухаангүй хайртай болохоороо юу хийж байгаагаа мэдсэнгүй гэж хэлэх хүн олон байдаг. Ялангуяа хардалтын хар манангаа энэ үгээр л хаацайлдаг. Бас гэр бүл үймүүлж өөр хүнд дурлаж буй эр нөхөр, эхнэр, тэдэнд энэ боломжийг өгч байгаа хүмүүс энэ үйлдлээ ухаангүй дурласан л гэж тайлбарладаг. би ч ялгаагүй л явсан. гэхдээ ухаангүй биш ухаантай хайр л жинхэнэ хайр гэдгийг мэдрүүлж чадсан түүндээ гомдоод ч яахав. Цаашид бид ухаангүй дурласан хүмүүсээ гээл яваад байж болно. гэхдээ жинхэнэ хайр л дараагийн үр дагаварыг бодож, хайртай хүнээ зовохоос өмнө зогсоож чаддаг. би ийм сайхан эрдэмд суралцлаа. энэ хугацаанд зовлон зүдгүүр мэт санагдаж байсан бүхэн намайг хүн жинхэнэ утгаар нь хайрлуулж сурах сургалт байжээ. санал нийлэхгүй хүн байна уу :).
үүнээс гадна би хүний намайг гэх ухаантай хайрыг мэдэрсэн. би жаргалтай байгаа